Κάποια στιγμή ο μπαμπάς της μικρής Ελισσάβετ αναγκάστηκε να μείνει στο Λονδίνο για δουλειά, ενώ η ίδια και η μαμά της έπρεπε να βρίσκονται στην Ελλάδα. Και αφού κανείς δε γνώριζε πότε θα ήταν πάλι όλοι μαζί, έπρεπε να βρεθεί κάποιος τρόπος, ώστε ο μπαμπάς να μιλήσει στην Ελισσάβετ και να της πει όλα εκείνα για τα οποία θα ήθελε να την προετοιμάσει. Έτσι, πήρε μολύβι και χαρτί και άρχισε να σκαρφίζεται παραμύθια... που μετά της τα διάβαζε με συγκίνηση η μαμά.

'Αλλα παραμύθια ήταν μικρά κι άλλα μεγαλύτερα. Έγραφαν για τον κόσμο, τους κινδύνους, το περιβάλλον, την αγάπη, τη μοναξιά και ένα σωρό (και λίγο παραπάνω από σωρό) καινούρια πράγματα. Τα παραμύθια αυτά μπήκαν σε φάκελο, ταξίδεψαν μέσα σε τσάντες ταχυδρομικές, ανέβηκαν σε αεροπλάνα και αυτοκίνητα και πέρασαν μισό κόσμο και άλλο τόσο μέχρι να φτάσουν στα χέρια της Ελισσάβετ.

Κάπου ανάμεσα λοιπόν από το μακρύ τους ταξίδι...τα βρήκαμε κι εμείς...τα κλείσαμε σε ένα βιβλίο, και τώρα πια (με την άδεια της μικρής Ελισσάβετ και του μπαμπά της) μπορούν όλα τα παιδιά να τα διαβάζουν!