Σ' αυτό το βιβλίο περιγράφεται η Ελλάδα και το Αιγαίο (πλην της Μακεδονίας) κατά τη διάρκεια της περιόδου 1125-900 π.Χ. περίπου - μιας περιόδου βυθισμένης στο σκοτάδι, γεμάτης άλυτα προβλήματα, η οποία, όμως, έχει ζωτική σημασία. Τα πρώτα χρόνια της καλύπτουν τις τελευταίες αναλαμπές του Μυκηναϊκού κόσμου και μπορεί να μας πει τι ήταν αυτό που ίσως οδήγησε στην εξαφάνιση του προγενέστερου πολιτισμού. Ένας νέος πολιτισμός πήρε τη θέση της κι αυτό τελικά οδήγησε στη δόξα της Αρχαϊκής και Κλασικής Ελλάδας. Ατυχώς η σημασία της δεν συμβαδίζει με τις γνώσεις μας γι' αυτήν. Φαίνεται ότι η τέχνη της γραφής είχε χαθεί. Οι μαρτυρίες μας προέρχονται από την προφορική παράδοση ή το αρχαιολογικό υλικό. Το τελευταίο μας δίνει τώρα μια ικανοποιητική βάση για να προσπαθήσουμε να μελετήσουμε την περίοδο και τον χώρο ως σύνολο.