Το 1745 τυπώνεται στη Βενετία ανωνύμως μια παράφραση της ποιμενικής κωμωδίας του Τορκουάτο Τάσσο Aminta. Δημιουργός της ήταν ο διαπρεπής Κυθήριος ιατροφιλόσοφος Γεώργιος Μόρμορης (1720-1790). Ο Γ. Μόρμορης είχε από νέος έφεση στα γράμματα. Ολοκλήρωσε κανονικά τις σπουδές του ως ιατροφιλόσοφος στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβας και πήρε τα δύο διδακτορικά διπλώματα. Παράλληλα έδειξε ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία, και ιδιαίτερα για το θέατρο. Επιλέγει ως πρώτη του λογοτεχνική προσπάθεια τη μετάφραση -ή μάλλον την ελεύθερη ανάπλαση- ενός κορυφαίου θεατρικού έργου της όψιμης ιταλικής Αναγέννησης, του Aminta του Τάσσο. Είχε επίσης την πρόθεση να συνεχίσει τις μεταφραστικές του προσπάθειες για να κάνει γνωστά στην Ελλάδα και άλλα αριστουργήματα του ευρωπαϊκού πνεύματος, αλλά οι περιστάσεις του βίου του δεν του επέτρεψαν να πραγματοποιήσει αυτό το φιλόδοξο σχέδιό του.

Ο Αμύντας του Γεωργίου Μόρμορη είναι ένα κείμενο με αξιόλογες ποιητικές αρετές και με γλωσσικά, λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία που μας προσφέρουν πολύ ενδιαφέρουσες νύξεις για την εξέλιξη της νεοελληνικής δραματουργίας και του κοινωνικού βίου στα Επτάνησα του 18ου αιώνα. Είναι επίσης ένα κείμενο που ακτινοβολεί μια παράξενη γοητεία? τη γοητεία του νεαρού ερασιτέχνη λογοτέχνη, που παλεύει να οικοδομήσει έναν νεανικό ποιητικό κόσμο αδέξια, αλλά με ειλικρίνεια και τόλμη. Το έργο του Μόρμορη κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία της νεοελληνικής δραματουργίας κατά τον 18ο αιώνα, και ιδιαίτερα στην πορεία της κρητοεπτανησιακής θεατρικής παράδοσης. Ο δημιουργός του συμπληρώνει ένα σύνολο δραματογράφων και μεταφραστών (Πέτρος Κατσαΐτης, Σαβόγιας Ρούσμελης, Δημήτριος Γουζέλης, ’γγελος Σουμμάκης, Ιωάννης Καντούνης, Γεώργιος Ζαμπέλης κ.α.) που αντιμετωπίζουν με μεγάλη ελευθερία τα πρότυπά τους. Ο Μόρμορης είναι ένας υπολογίσιμος «κρίκος» στη σύνθεση της παλαιότερης ιστορίας του θεάτρου μας και -κατ επέκτασιν- του πνευματικού μας βίου.