Στις αρχές της 10ετίας του 1980 ένα δημοσίευμα σχετικά με νοθεία λαδιού στην Ισπανία έδωσε την αφορμή στη Μίνα Πέτρου-Βενετσάνου να γράψει την ''Μπλόφα''.
Έχοντας σαν όχημα μια κατάσταση που κατά σύμπτωση είναι απίστευτα επίκαιρη στην εποχή μας η Μίνα Πέτρου-Βενετσάνου με το έργο της βρίσκει την ευκαιρία να εμβαθύνει σε ανθρώπινους χαρακτήρες και σχέσεις.
Η Αμαλία, ο δεύτερος άντρας της ο Φίλιππας, οι δύο κόρες της και ο οικογενειακός τους φίλος Σάκης είναι τα πέντε πρόσωπα που μέσα σ' ένα σαλόνι θα ζήσουν την πιο παράξενη, την πιο φυσική, την πιο κωμική, την πιο τραγική, την πιο σκληρή και συγχρόνως την πιο τρυφερή στιγμή της ζωής τους.
Η επιμονή των ανθρώπων να αγαπούν ο ένας τον άλλον και να είναι μαζί, παρότι βρίσκονται αντιμέτωποι κάθε φορά με τη σκοτεινή τους πλευρά, αντίκειται στην εποχή μας και τους ρυθμούς του σήμερα όπου πια το να βρεθείς μ' έναν άνθρωπο αφορά ένα βράδυ, τρεις μήνες ή ένα πλησίασμα στο μπαρ.
Η Μίνα Πέτρου-Βενετσάνου παγίδευσε πέντε αγρίμια μέσα στο κλουβί, κατασκεύασε μια βόμβα, τη ρύθμισε και την πυροδότησε με ανελέητο τρόπο. Η αυλαία ανοίγει, η βόμβα εκρήγνυται. Δημιουργούνται αμείλικτες και συνεχείς αντιδράσεις. Η μια φράση μετά την άλλη, η μια σκηνή μετά την άλλη, η μια πράξη μετά την άλλη είναι καταλυτικά μαστιγώματα.
Με ένα διάλογο που είναι αφαιρετικός και ταυτόχρονα λειτουργικός ''για να μην παραπέμπει σε συζήτηση σαλονιού'' προχωρά στο ξεγύμνωμα και την αποκάλυψη καταστάσεων.
Το τέλος του έργου θα βρει τους ήρωες λυτρωμένους;
Στη διάρκεια του τολμούν χωρίς νάρκωση την πιο γενναία, την πιο οδυνηρή εγχείρηση. Η μεγάλη τους απελπισία, θα τους κάνει να δουν την αλήθεια κατάματα;
Η ρευστότητα των ανθρώπινων σχέσεων παρουσιάζεται μέσα από μια μπλόφα με τρόπο ιδιαίτερο με τον απολαυστικό λόγο της Μίνας Πέτρου-Βενετσάνου κρατώντας ταυτόχρονα τις λεπτές ισορροπίες που χρειάζεται κάποιος που ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί.
Είναι σίγουρα ένα άγριο και αιχμηρό έργο, ταυτόχρονα όμως δεν του λείπει το χιούμορ.