δεκάξι χρόνους τώρα σε τρύπιο κύπελλο φορτώνω λέξεις να στροβιλίζονται παράδοξα στης βαρύτητας αντίθετα την έλξη πασχίζοντας να αλώσω άπαρτο κάστρο τους αιώνες που έρχονται και φεύγουν τους χυμούς που ώσμωση ωθεί οι αθάνατοι ήχοι ξεπηδούν σε στέρνο που την λήθη λησμόνησε από την σιωπή ξάφρισα θρυαλλίδες ανάγκες.