ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΕΩΣ

Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε και να χαρακτηρισθεί ως μια σπουδή πάνω στο πενταμερές σύστημα και πιο συγκεκριμένα βάσανος της συστηματικής σχέσεως ανάμεσα στο δεύτερο και το τέταρτο βιβλίο του Αστικού Κώδικα.

Όντως, παρά την συχνά υποστηριζόμενη ουδετερότητά του, το δόγμα του Αστικού Δικαίου, δηλαδή η συστηματική έποψη αυτού (και αναπόφευκτα του όλου ιδιωτικού δικαίου) δεν είναι άμοιρο των γενικότερων κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων. Έτσι το τριμερές σύστημα του ρωμαϊκού (και γενικότερα ίσως του αρχαϊκού) δικαίου, ήτοι η διάκριση της νομοθετικής ύλης σε δίκαιο των προσώπων, των πραγμάτων και των αγωγών άφηνε εμφαντικώς έξω από το επίκεντρο του ενδιαφέροντος την συναλλακτική κίνηση, την συμβατική ε λ ε υ θ ε ρ ί α , όπως αυτή εκφράζεται στο σήμερα ισχύον πενταμερές σύστημα με την διακριτή περίοπτη θέση του ενοχικού δικαίου, ιδιαίτατα του ειδικού ως δικαίου των επωνύμων συμβάσεων, αλλά και την κατάστρωση του δικαίου των δικαιοπραξιών -πρακτικώς των συμβάσεων- στο σώμα των Γενικών Αρχών του.