Στο χώρο του φιλοσοφικού-μεταφυσικού δοκιμίου (ένα δύσκολο είδος που δεν ευδοκίμησε στην Ελλάδα, γι' αυτό και ελάχιστοι οι σύγχρονοι εκπρόσωποί του( κινούνται τα 25 δοκίμια του Δημήτρη Τσινικόπουλου με τον ρηξικέλευθο τίτλο: ''Εικονοκλάστες και Λεξιμάχοι''.

Ο τίτλος προέρχεται από ομώνυμο δοκίμιο του τόμου που αναφέρεται στη σύγκρουση δύο παρατάξεων: των εικονοκλαστών από τη μια, οι οποίοι επιμαρτυρούν την καταστρεπτική για τον λόγο ''επιβολή'' της εικόνας στην εποχή μας, και των εκούσιων ή ακούσιων λεξιμάχων από την άλλη, που επιμένουν στην εξάπλωση και επιβολή της εικόνας στη ζωή μας. Εκτός απ' αυτό, υπάρχουν πολλά άλλα ενδιαφέροντα δοκίμια της συλλογής, όπως το Χιούμορ, το Φιλί, το Τραγικό στοιχείο στον έρωτα, η Τέχνη του ακούειν, Ποίηση και προσευχή, η ’νθηση του αποκρυφισμού, Πίστη και μάρκετινγκ, η Εθελοθρησκεία, ο Θεός και το πρόβλημα του κακού, η Δυνατότητα και η σκοπιμότητα του θαύματος κ.ά.

Γραμμένα με τρόπο γλαφυρό και γλώσσα ρέουσα, τα δοκίμια παρόλο που αναφέρονται σε ανεξάρτητα ποικίλα θέματα, συστεγάζονται, γιατί περιστρέφονται σ' έναν άξονα μεταφυσικής αναζήτησης, γύρω απ' τον οποίο είναι εσωτερικά υφασμένα. Γράφτηκαν (όπως όλα τα δοκίμια άλλωστε( όχι για να συμφωνήσει κατ' ανάγκην ο αναγνώστης με τις θέσεις και απόψεις του συγγραφέα, αλλά για να προβληματιστεί βαθύτερα και να τοποθετηθεί ο ίδιος πάνω στα θιγόμενα θέματα. Αυτή είναι άλλωστε και η χρησιμότητα ανάγνωσης δοκιμίων κατά τον 'Αγγλο δοκιμιογράφο Francis Bacon.