Το βιβλίο αυτό, όπου κουβέντες και κείμενα, ενθυμήσεις και σημειώσεις ιχνηλατούν τον αφορισμό με τον οποίο ο Παντελής Πρεβελάκης χαρακτήρισε τον εαυτό του, δεν είναι μια βιογραφία. Αποτελεί τη μαρτυρία μιας γνωριμίας και μιας μαθητείας που κράτησαν 13 μήνες-τους τελευταίους ενός μεστού και θαλερού βίου-κατά τη διάρκεια των οποίων μια ιδιόρρυθμη όσο και συναρπαστική προσωπικότητα αφέθηκε να εκδιπλωθεί έντιμα και ανενδοίαστα, καθώς όδευε συνειδητά στην τελική ευθεία προς το θάνατο. Αποτελεί ακόμα μια ελεύθερη και αντισυμβατική απόπειρα για την κριτικότερη αντιμετώπιση του ανθρώπου και του έργου του, που τεκμηριώνεται με αποσπάσματα από δικά του βιβλία, αποκαλυπτικά της αισθητικής, της ηθικής του και των θέσεών του για την πατρίδα, τη γλώσσα, την πολιτική, την τέχνη και την πνευματική δημιουργία, δηλαδή της σχέσης του με τον κόσμο και τους ανθρώπους.