Χωρίς να αποτελούν τα καλύτερα δείγματα του οικουμενικού ποιητικού λόγου, κάποιες ξένες φωνές έρχονται κοντά σου και επιτακτικά σου επιβάλλουν την παρουσία τους. Συνδιαλέγονται μαζί σου άλλοτε σε υψηλούς και άλλοτε σε χαμηλούς τόνους, τρυφερά ή πικρά, ώσπου να σε πείσουν για μια σχέση στοργής. Κι εσύ αφήνεσαι στους ήχους, όπως αφήνεσαι στο φλοίβισμα ή στη βουή του ανέμου.