Οι μέρες φτιαγμένες από τους άντρες, για τη γυναίκα, της επιβάλλουν μέσα από τις καθημερινές ασχολίες και υποχρεώσεις να κινούνται σε προκαθορισμένα όρια. Σε πράγματα και σχήματα που την έχουν τοποθετήσει στην ενάργεια της συμβατικότητας.

Ο συγγραφέας μέσα σε μια ονειρική ατμόσφαιρα εκφραστικότητας, αισθητοποιεί τους απλούς συμβολισμούς μετατρέποντας τις παγκόσμιες ιστορικές διαστάσεις τους σε πανανθρώπινες οντότητες.

Το βιλίο αυτό είναι ένας ύμνος για την ερωτευμένη γυναίκα. Μια ιστορία που θα μεταφέρει τον αναγνώστη σε άλλους χώρους και χρόνους. Μέσα από μια περιπλάνηση πόθου, από ένα χάσιμο λογικής, από ένα σωματικό σκόρπισμα, από έναν ερωτικό φανατισμό.