Αυτή είναι η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού, της Γέσικα, που τη φωνάζουν Γέσυ. Ζει μαζί με την Ελίζα, τη μητέρα της, σ' ένα χωριό κάπου κοντά στη θάλασσα. Δεν έχει πατέρα. Δε γνώρισε ποτέ τον ηθοποιό-δεξιοτέχνη, αναβάτη και ακροβάτη Ζακό, που εξαφανίστηκε ξαφνικά μια νύχτα πριν αυτή γεννηθεί. Ολόκληρο το χωριό τα ξέρει όλα από την αρχή, αλλά η Γέσυ δεν είναι απ' τους ανθρώπους που δίνουν λαβή για κουτσομπολιά -μέχρι τη μέρα που βρίσκει στη θάλασσα μια πέτρα: τη μοναδική, μυστήρια κι ολοζώντανη πέτρα, που μαζί της μπορεί να μιλά και που όταν την κρατά στο χέρι, νιώθει τη ζεστασιά της να πλημμυρίζει τις φλέβες της.

Αυτό το βιβλίο είναι λιγόλογο κι απότομο και λιτό και πολύ όμορφο. Μιλά για τις σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπιούνται. Μιλά για τη φιλία κι είναι η ιστορία της ζωής μιας νεαρής μητέρας και της κόρης της. Μιας νεαρής μητέρας που λέει για την κόρη της: «Η Γέσυ κι εγώ περνάμε πολύ καλά έτσι όπως ζούμε. Δε χρειαζόμαστε άντρα». Αλλά η Γέσυ αγαπά τον άγνωστο πατέρα, τον πειρατή, τον καβαλάρη του τσίρκου Ζακό...