Το πρώτο έργο του γράφοντος στο πεδίο του ναυτικού δικαίου, ήταν «Το δίκαιο της επιθαλάσσιας αρωγής κατά τον ΚΙΝΔ και τη Σύμβαση των Βρυξελλών του 1910», γράφτηκε σε αρκετά μακρό χρόνο με αρκετή δυσκολία στην εξεύρεση πηγών και στην εξεύρεση χρόνου, ενόψει της ύπαρξης υπηρεσιακών καθηκόντων, δημοσιεύθηκε δε από τις εκδόσεις Αντωνίου Ν. Σάκκουλα το έτος 1988. Στο διάστημα που διέρρευσε από τότε, το δίκαιο της αρωγής υπέστη σημαντική ανανεωτική μεταβολή με την ψήφιση της Σύμβασης του Λονδίνου του 1989, της οποίας το πεδίο εφαρμογής στην Ελλάδα καταλαμβάνει τη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων και κατά κανόνα αμέσως και εμμέσως (σε κράτη στα οποία η Σύμβαση ενσωματώθηκε στο εσωτερικό τους δίκαιο), τούτο έχει επέλθει και σε διεθνές επίπεδο.

Με το παρόν πόνημα επιχειρείται μια συνολική ερμηνεία κανόνων που η νέα Σύμβαση εισάγει στο πεδίο της αρωγής, με αναφορές στη διεθνή και ελληνική θεωρία καθώς και στις αρκετές αποφάσεις της πρόσφατης ελληνικής νομολογίας.