Είναι πολλά, μα τι θα βγει αν ειπωθούν όλα... Δεκαετίες τα καταγγέλλουν οι πολιτικοί και τα κόμματα, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Οι κυβερνήσεις χάνουν τον προσανατολισμό τους και παθαίνουν αντικατοπτρισμό. Αρμενίζουν στραβά σε στραβό γιαλό... Αφήστε εκείνα τα θρυλικά για... κοινωνική αλληλεγγύη και κράτος πρόνοιας! Μας ξεκουφαίνουν, μα δεν το βλέπουμε πραγματικά. Αυτό είναι που λείπει περισσότερο. Ρωτήστε τον άνεργο, τον ανασφάλιστο, το μεροκαματιάρη πολύτεκνο, το μικροσυνταξιούχο, το χαμηλόμισθο χωρίς σπίτι, τον άπορο άρρωστο, το φτωχό γέρο ή τη γριά, τη χήρα, τη διαζευγμένη με ανήλικα παιδιά, την ανύπαντρη μητέρα, τον άμοιρο ξένο, το νέο που παίρνει ναρκωτικά ή είναι άρρωστος από έιτζ ... και θα σας πει.

Οι ''Κοινωνίες υπό κατεδάφιση'' ενσωματώνουν το κοινωνικό κακό, τη σήψη, τη διαφθορά, την παρακμή, που οδηγούν κάθε κοινωνία σε κατάρρευση. Ο αναγνώστης βρίσκει ότι καταγγέλλει καθημερινά. ''Προφητεύουν'' τα αποτελέσματα από τις επιλογές μας ως κοινωνία. Η ιδέα για ένα τέτοιο βιβλίο σταθεροποιήθηκε το 1994 στο Τ.Ε.Α.Π.Π.Ε.Ρ.Τ.Τ., όταν γνώρισε εκεί κάποιους εξαιρετικούς ανθρώπους.