Αποθησαύρισμα της σοφίας μεγάλων δασκάλων του Ζεν, ο τόμος αυτός συγκεντρώνει ιστορίες γραμμένες κατά τη διάρκεια διαφορετικών περιόδων της μεγάλης αυτής σχολής του βουδισμού. Δίνει μια ολοκληρωμένη εικόνα του Ζεν στη διαχρονία του, μέσα από κείμενα που στον Δυτικό αναγνώστη θυμίζουν έντονα πότε την αλληγορικότητα της παραβολής και πότε την παραδοξολογία του αινίγματος.

Η πεποίθηση ότι η φύση του Βούδα είναι προσιτή στον καθένα, ο σημαίνων ρόλος του διαλογισμού (ο οποίος στοχεύει στην υπέρβαση της σκέψης καθαυτής), η ιδιαίτερη αξία που αποδίδεται στη σχέση δασκάλου -μαθητή, η απόρριψη των κατεστημένων κανόνων, είναι μερικά μόνο από τα γνωρίσματα του Ζεν με τα οποία ο αναγνώστης θα εξοικειωθεί διαβάζοντας σύντομες σαν φλας ιστορίες, γεμάτες αμεσότητα και γνήσια, ανεπιτήδευτη ποιητικότητα. Στα χαρακτηριστικά αυτά προστίθενται συχνά μια πλούσια εικονοποιία και ένα υποδόριο χιούμορ συγγενές με την ειρωνεία, που κάνουν ετούτες τις ιστορίες ενορατικής αντίληψης όχι μόνον αποκαλυπτικές, αλλά και άκρως απολαυστικές.