Μια εποχή σκληρή γέρνει στις φλέβες μου. Αδίκησα, αδικήθηκα, υπάρχω καλύτερος. ένας πόρος που ανασαίνει ζεστό άχυρο παλλόμενη αύρα ζωοδόχος η ζεστότερη αγάπη ο ταπεινότερος πένης ο μεγαλύτερος εχθρός. Στον ίδιο χρόνο άνθος γιασεμιού και κρύσταλλο στην αγαπημένη μου πρόσφερα. Νεκταρίνια απίθωσα πλάϊ στα σανδάλια του ζητιάνου. Για τον εχθρό μου το κίτρινο σκουτί έραψα. Τώρα το αναπόδραστο έχει τη βαρύτητα που του ταιριάζει.