Το έργο καλύπτει όλο το φάσμα των θεσμών του συλλογικού εργατικού δικαίου, όπως συνδικαλιστικές ελευθερίες, σύσταση, λειτουργία και διάλυση συνδικαλιστικών οργανώσεων, άσκηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στην επιχείρηση, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, διαιτησία, απεργία, καθώς και την δικαστική επίλυση συλλογικών διαφορών. Ως νομικό βιβλίο το αντικείμενό του βέβαια είναι τα πολύπλοκα νομικά προβλήματα που ανέδειξε η πράξη και τα πολλαπλασίασαν οι εφαρμοστικοί νόμοι για τα μνημόνια.

Όμως παράλληλα επιχειρείται να ενταχθεί η ερμηνεία διαδοχικών ανατροπών στο νέο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον που τις παράγει. Νέες καταστάσεις οδηγούν σε νέες ρυθμίσεις. Η σταδιακή υποτίμηση της αξίας της εργασίας, η διάρρηξη της συνοχής της εργατικής τάξης, το πλεόνασμα ανειδίκευτης εργασίας από τη νέα τεχνολογία, ανέδειξαν την ανεπάρκεια του παραδοσιακού συνδικαλισμού και διευκόλυναν την περιθωριοποίηση των συλλογικών δικαιωμάτων, που επιβεβαιώνεται και από την νομολογία του Δικαστηρίου της Ε.Ε. Τα συλλογικά δικαιώματα αποτελούν μέρος του δυτικού νομικού πολιτισμού. Ακόμη και το δικαίωμα απεργίας, παρά τις αντιδράσεις για τις ζημιογόνες του συνέπειες, είχε καταστεί βασικό αστικό δικαίωμα που διέσωσε τις αστικές δημοκρατίες επειδή από μέσο εξέγερσης το κατέστησαν μέσο ανανέωσης.

Οι ανατροπές που επιχειρούνται σε αυτά τα δικαιώματα αποτελούν τα νέα δεδομένα που επαναοριοθετούν το συλλογικό εργατικό δίκαιο. Η αντιμετώπισή τους είναι το ζητούμενο.