«Τι είναι αυτό που ενώνει ψυχές, που δένει στιγμές, που ξεκουράζει τον πόνο και κρατάει το καλό αιώνια καλό;»

Μια ιστορία που οδηγεί τον αναγνώστη στη δική του προσωπική κυριαρχία του κόσμου. Παίρνοντας το ρίσκο να δει τους διάφορους εαυτούς του να ζουν τη δική τους ο καθένας ζωή, περνάει από θάλασσες, ερήμους, άγνωστα μέρη, ξένες χώρες, μαγικά κάστρα, χιονισμένα βουνά, λευκά σύννεφα και μυστικές παραλίες. Για να μαζέψει τα διάφορα στοιχεία της ζωής πρέπει να εξερευνήσει χώρους με τρόπους που ορίζει ο Λαβόλ. Περιπλέκοντας τη δύναμη, τα ιδανικά, την αυτοπεποίθηση και την ανιδιοτέλεια με την αγάπη υπερβαίνει το μη υπερβατό. Έτσι φτάνει κανείς στην απόλυτη ακμή κι εγώ ήμουν ακόμη πολύ μακριά απ αυτή, αλλά άξιζε να δοκιμάσω μέχρι που μπορώ να φτάσω? «Ποτέ ξανά δεν είχα σκεφτεί ότι η απόλυτη έλλειψη συλλογισμού μπορεί να μεταφέρει την ψυχή σε τόσο διαφορετικά και περιπετειώδη ταξίδια. Αντίθετα μάλιστα, έλεγα πως η ευστροφία και η τάση για αυξημένες σε αριθμό σκέψεις ήταν αναγκαία για να κρατήσεις το γρήγορο βήμα της ζωής, τις γρήγορες εναλλαγές του κόσμου γύρω σου.

Μα ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι καινούργια πράγματα και φαινόμενα μπορούσαν να ανακαλυφθούν χωρίς καν να έχουν πλαστεί σαν ιδέες στο μυαλό μας. (?) Έπρεπε να μάθω λοιπόν να κινούμε μέσα σ' αυτή την περίεργη και αξιοθαύμαστη περιοχή , έστω κι αν αυτό προϋπέθετε να κάνω κάτι που ποτέ στο παρελθόν δεν εκτιμούσα. Όμως, με διαφορετικά κριτήρια, αλλάζουν κι οι στόχοι. Κι αυτή η σκέψη λίγα λεπτά πριν μπήκε στο χώρο μου. Ή μήπως μπήκα εγώ στον δικό της;»