Οι ''αλλοίοι'' είναι μικρά διηγήματα, μέσα από τα οποία επιχειρούνται προσεγγίσεις του παραδόξου. Προς τον σκοπό αυτό και για την επιμελέστερη φιλοσοφική πρόσβαση, ο συγγραφέας επωφελείται από την λογοτεχνία σαν όργανο εφάλσεως ιδεών, που μπορεί και υπερφαλαγγίζει την επιστημονική γλώσσα, η οποία δυσκολεύεται να εξαντλήσει τους τρόπους εκφράσεως πέραν της ταξιθετημένης πραγματικότητας.

Αυτές οι μικρές ιστορίες αποκαλύπτουν τους δαιδαλώδεις γρίφους της ψυχής των ατόμων, που προσπαθούν να κοινωνήσουν μέσα στον σημερινό κόσμο και τα οποία στην πλειονότητά τους αδυνατούν να προσλάβουν τα παραβολικά μηνύματα και τα παράδοξα συμβαίνοντα, με τις συνήθως άστοχες ερμηνείες τους.

Ο άνθρωπος και όχι η ανθρωπότητα, τα άτομα και όχι ο άνθρωπος είναι ερμηνείες, οι οποίες δυνατόν να αποτελούν αντικείμενο παραδοξογράφων. Όπως π.χ. παράδοξη είναι και μία κοινωνική ανάλυση, που έχει μεν το πληροφοριακό πλεονέκτημα αλλά δεν οδηγεί στην έξοδο του κοινωνικού λαβύρινθου.

Στο βιβλίο, ο αναγνώστης θα καταμετρήσει παραδοξότητες, όπως η ευχαρίστηση και η ευτυχία σαν συναισθήματα πολλαπλής επιλογής είναι πίστεις, που δεν υπακούουν σε κανόνες γενικής αποδοχής. Ή ότι, τα όνειρα, ενώ τα προσλαμβάνουμε με τις αισθήσεις, που εμείς εμπιστευόμαστε για να ξεχωρίζουν την πραγματικότητα από την ψευδαίσθηση, τελικά υποχρεούμεθα να ανακαλέσουμε την εμπιστοσύνη μας προς τις αναξιόπιστες αισθήσεις. Ή την ελευθέρα επιλογή σε μία κοινωνία της ελευθέρας διακινήσεως ιδεών, όπου η ''ελευθέρα'' επιλογή είναι κατευθυνόμενη. Ή το παράδοξο του μηδενισμού, όπου η απουσία νοήματος, φαίνεται, ότι είναι είδος νοήματος.

Όλα αυτά τα ενάντια προς την παραδεκτή γνώμη, ο συγγραφέας δέχεται, ότι δεν είναι πλάνη αλλά μία καθημερινή κοινωνική πρακτική.