Όταν έληξεν ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος επροκάλεσε πολλά ανθρώπινα θύματα και πολυαρίθμους υλικάς καταστροφάς, ήλπισεν η ανθρωπότης, ότι θα επεκράτει επιτέλους, σύνεσις, μεταξύ των ηγετών των κρατών και διαρκής, ως εκ τούτου ειρήνη.

Μάταιαι όμως απεδείχθησαν αι ελπίδες. Ούτε η σχετικώς πρόσφατος ανάμνησις των τραγικών συνεπειών του λήξαντος αυτού πολέμου, ούτε η συσταθείσα ''Κοινωνία των Εθνών'', κατέστη δυνατόν να εξασφαλίσουν παγίως, την τόσον πολυπόθητον, δια τους λαούς, ειρήνην.

Είναι αληθές ότι ο πόλεμος αυτός, ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν επέφερε μόνον μεγάλας υλικάς καταστροφάς και εκατόμβην ανθρωπίνων θυμάτων. Επέφερε συγχρόνως και μεγίστας οικονομικάς δυσχερείας, ιδιαιτέρως δε μεγίστας οικονομικάς, ως ήτο φυσικόν, εις τους ηττημένους. Ως αποτέλεσμα δε των μεγάλων υλικών καταστροφών επέφερε και σημαντικήν μείωσιν τόσον της γεωργικής, όσον και της βιομηχανικής παραγωγής, με κατ' επέκτασιν αποτέλεσμα αύξησιν της ανεργίας, ιδιαιτέρως μεγάλης κατά τα πρώτα, μετά την λήξιν του πολέμου έτη.

Αλλά, παρ' όλα αυτά, και πέραν από αυτά, το αποτέλεσμα του πολέμου, εκαλλιέργησεν εις μεν τους ηττημένους πικρίαν και αίσθησιν αδικηθέντος εκ μέρους των νικητών και εκ τούτου επιθυμίαν ανταποδόσεως, εις δε τους νικητάς ενεποίησεν πλήρη εφησυχασμόν...