Εκείνος ο χειμώνας στη Λέσβο, το κρύο στην στρατιωτική μονάδα και οι παγωμένες καρδιές του Χάρη, του Πάνου και του Λάμπη. Εικόνες, χρώματα και μυρωδιές ανακατεμένες με τις μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι.

Εκείνος ο χειμώνας στη Λέσβο. Ο Τάκης, η Μαντόνα και ο Αλέπης. Φευγαλέες ματιές στο δρόμο με τις λάμιες. Και ο Παρμενίων. Με το φεγγάρι του ολοστρόγγυλο, κατακόκκινο, ματωμένο. Πάνω από τις Μάτσες.

Εκείνος ο χειμώνας στη Λέσβο. Στρατιωτάκια ακούνητα, ακίνητα, αγέλαστα. Με μυρωδιά από πετρέλαιο, φτηνή κολόνια και σπέρμα. Και εκείνο το φεγγάρι του Παρμενιώνα......

Ένα βιβλίο με πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή. Τα πρόσωπα μέσα στην ιστορία συνδέονται με τρόπο που μαγνητίζει την περιέργεια του αναγνώστη και οδηγούνται σε κορύφωση, τουλάχιστον, σε δύο σημεία: στο φόνο του στρατιώτη που διατηρεί ομοφυλοφιλική σχέση και στη διάρκεια της άσκησης «Παρμενίων».

Είναι ευκαιρία λοιπόν να μάθουμε όλοι μας τη στρατιωτική ζωή σε στρατόπεδο της Μυτιλήνης, τις σχέσεις με τους βαθμοφόρους, τις σχέσεις επιστολικού ερωτισμού που «αντέχουν», παρά το στρατιωτικό εγκλεισμό, την ομοφυλοφιλική σχέση ενός από τα πρόσωπα του βιβλίου. «Πρωταγωνιστεί» η στρατιωτική πειθαρχία και καταπίεση, που τείνει να νομιμοποιήσει έναν ωμό ρεαλισμό, όμως για τις ψυχές των στρατιωτών η «Οδός Ονείρων» του Μ. Χατζιδάκι και το φεγγάρι λειτουργούν σαν όχημα απόδρασης μα και διάσωσης της ανθρωπιάς τους.