Η Ζωσίμη κι ο Ισίδωρος δύο κύλινδοι ογκώδεις από μάρμαρο σκούρο ενωμένοι στη μέση -ένα δέσιμο αιώνιας αγάπης- ένας έρωτας πιό κραταιός απ' τήν τέχνη ένα ρίγος που ίπταται γύρω απ' το γκρίζο το άτεχνο, το αστείο επιτύμβιο και ώς πέρα τρυπάει τον θάνατο.