«Οι έρωτές μου της μίας στιγμής αξίζουν έρωτες ενός αιώνα. Ευτυχώς, όμως, καμμία δεν με ακολουθεί και δεν έχω το χρόνο ν' αποκτήσω τη συνήθεια εκείνη από την οποία προκύπτει η ζήλεια. Γελάστε, λοιπόν! μην φοβάστε μήτε το μέλλον, μήτε το θάνατο. Ποτέ δεν είναι κανείς βέβαιος ότι θα πεθάνει. Θαρρείτε, μήπως, ότι είμαι ο μόνος που δεν πέθανε; Θυμάστε τον Ενώχ, τον Ηλία, τον Εμπεδοκλή, τον Απολλώνιο τον Τυανέα; Και μήπως δεν υπάρχουν στον κόσμο κάποιοι που πιστεύουν ότι ο Ναπολέων ζει ακόμη; Κι εκείνος ο καημένος βασιλιάς της Βαυαρίας, ο Λουδοβίκος ο 2ος! Όλοι βεβαιώνουν ότι ο θαυμαστός και τρελλός βασιλιάς τους παραμένει ζωντανός. Κι εσείς ο ίδιος, ίσως να μην πεθάνετε ποτέ».