Στο μυθιστόρημα αυτό, ο Μπέρνχαρντ μεταβαίνει διαρκώς από τη φαρσοκωμωδία στον σοβαρό πεζό λόγο, διατηρώντας όμως πάντοτε ένα στοιχείο κωμικότητας. Οι δεξιοτέχνες πιανίστες του (ο αφηγητής, ο μακαρίτης Βέρτχαϊμερ και ο διάσημος Γκλεν Γκουλντ) είναι μονίμως κωμικές φυσιογνωμίες, που υποχρεώνουν μολαταύτα τον αναγνώστη να εμβαθύνει στο νόημα της τέχνης και της ζωής.