Από τα στενά σοκάκια του Παγκρατίου, εκεί που μάταια προσπαθούσε με την παιδική του παρέα να μιμηθεί τις κινήσεις και τις ενέργειες που έκαναν οι ποδοσφαιρικοί ήρωες της εποχής, βρέθηκε στα μεγαλύτερα γήπεδα του πλανήτη. Σε κάποιες καλές μοίρες οφείλει, τριάντα χρόνια τώρα, την παρουσία του, ως δημοσιογράφος, σε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές του σπορ που αποτελεί για τον ίδιο αλλά και για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη «το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή».

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, στο βιβλίο Της Κυριακής τα είδωλα επιχειρεί μία βουτιά στον ωκεανό των αναμνήσεων για πρόσωπα και ομάδες που ξεχώρισαν στον τόπο μας καθώς και για γεγονότα όπως τα έζησε από πολύ κοντά ως αυτόπτης μάρτυρας των μικρών στιγμών που συνθέτουν τα μεγάλα γεγονότα. Δεν περιορίζεται μόνο στους μεγάλους συλλόγους και τους πρωταγωνιστές τους, αλλά δίνει έμφαση και σε ιστορίες που δεν βρίσκουν εύκολα χώρο στα πρωτοσέλιδα, ωστόσο είχαν σημαντική συμβολή στην εξέλιξη του ποδοσφαίρου στην χώρα μας. Η περιήγηση αυτή, σε πρόσωπα και γεγονότα του παρελθόντος δεν γίνεται επιφανειακά, ούτε λειτουργεί ως υποκατάστατο οπτιμισμού ή ως απαραίτητες ανάσες νοσταλγίας στους σημερινούς δύσκολους καιρούς. Ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει πρέπει, σύμφωνα με τον συγγραφέα, να γίνει σύμμαχος κάθε προσπάθειας για να προσεγγίσουμε σφαιρικά το παρελθόν, το οποίο αφήνει πάντα τα ίχνη του στο αύριο.

Της Κυριακής τα είδωλα όπως και το προηγούμενο βιβλίο του, Παιχνίδι χωρίς όρια, υπηρετούν την πεποίθηση του Χρήστου Σωτηρακόπουλου ότι «η καταγραφή και συντήρηση της μνήμης του παιχνιδιού είναι υποχρέωση...».