Σε μια λίμνη ζει ένα βουβάλι. Στο κέρατό του κάθεται πάντα ένα μικρό κατακίτρινο πουλί. Το βουβάλι και το πουλί είναι αχώριστοι φίλοι. Η ζωή τους είναι απλή και κυλά γαλήνια. Μια μέρα, την εποχή της σποράς, έρχεται ο άνθρωπος στην όχθη της λίμνης και καλεί το βουβάλι να τον βοηθήσει να σπείρει ρύζι. Το βουβάλι σηκώνεται με προθυμία, το πουλί τους ακολουθεί.

Το βουβάλι σέρνει τ' αλέτρι, ο άνθρωπος οργώνει και το πουλί τους συντροφεύει κελαηδώντας. Πετάει συνεχώς πάνω απ' τα κεφάλια τους και κελαηδάει, κελαηδάει, όλο κελαηδάει! Έτσι, οργώνουν, σπέρνουν, καλλιεργούν κι οι τρεις μαζί την γη... Κι οι τρεις; Όχι, γιατί όταν το πουλί τσιμπολογάει λίγους σπόρους απ' την σοδειά, ο άνθρωπος θυμώνει. Δεν αναγνωρίζει ότι κι εκείνο δούλεψε για να αμειφθεί για τον κόπο του. Μα το βουβάλι διαφωνεί. Γιατί σ' έναν κόσμο αρμονικής συνύπαρξης όλοι έχουν την θέση τους και συμβάλλουν -ανάλογα με τις δυνάμεις τους- στην ευημερία των άλλων. Και όλοι πρέπει να παίρνουν αυτό που δικαιούνται.

Μια ποιητική ιστορία για την εργασία, την ανταμοιβή και την δικαιοσύνη. Αλλά και για τον ρόλο της μουσικής και των καλλιτεχνών στην ζωή μας.