ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΤΕΒΕΡΝΤΙ ΩΣ ΤΟΝ ΠΕΡΣΕΛ

Σ' αυτό το βιβλίο επιχειρείται η εξιστόρηση της όπερας στην Ευρώπη κατά τον 17ο αιώνα. Ιδιαίτερα κατά τον 17ο αιώνα, η όπερα συνδέεται έμμεσα με την αντιπαράθεση μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών, άμεσα όμως με τους αυλικούς ευγενείς και την άρχουσα ιδεολογία της μοναρχίας.

Η όπερα, ως σύνθετη μουσική φόρμα, σχετίζεται με πολλούς τομείς της τέχνης: οι απαρχές της πιθανόν να διαπνέονταν από το ιδεώδες της αρχαίας τραγωδίας, το αδόμενο δράμα όμως στηρίχτηκε στις νεότερες προσαρμογές των αρχαίων και λατινικών κειμένων, των αρχαίων μύθων, των επικών ποιημάτων, των φιλοσοφικών γραπτών, ακόμη και στη νεότερη ζωγραφική, σε γκραβούρες και άλλα καλλιτεχνήματα που έλκουν το περιεχόμενό τους από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, και τα οποία απέληξαν θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Συνδέεται, λοιπόν, με τις δικές τους κατευθύνσεις, αλλά και με την πολυπλοκότητα και την πολυμορφία των πολιτισμικών και καλλιτεχνικών ρευμάτων. Λόγω του πολυσύνθετου χαρακτήρα της, επιχειρείται, στο βαθμό που είναι δυνατόν, να αιτιολογηθεί το ύφος των έργων μεγάλων συνθετών του παρελθόντος και να ανιχνευτούν τα κυριότερα γνωρίσματα που συνέβαλαν στη διαμόρφωση και μετεξέλιξή της.