«Η Πάπισσα Πασκαλίνα» θα ήταν ο εμπορικός τίτλος αυτού του τόμου, ανταποκρινόμενος στο δοκουμέντο που κίνησε τη συγγραφέα να αναπλάσσει το αληθινό συμβάν σε μύθο, αναζητώντας μέσα από το δικό της μύθο να αποκαλύψει μια άλλη αλήθεια, ερεθίζοντας έτσι τη φαντασία του αναγνώστη, καθιστώντας τον συνοδοιπόρο του κειμένου της.

Η Πασκαλίνα είναι πρόσωπο υπαρκτό, υπηρέτησε τον Πάπα Πίο XI 32 χρόνια, μένοντας μαζί του σαν οικονόμος, οικιακή βοηθός, γραμματέας, αλλά και σαν μοναδικός του σύμβουλος, πράγμα που εξόργισε την ανώτατη ιεραρχία του Βατικανού που ψιθυριστά την αποκαλούσανε «Παπέσσα».

Γεγονός, πάντως, είναι πως η αδελφή Πασκαλίνα, ιστορικά, είναι η μοναδική γυναίκα που παραβρέθηκε ποτέ σε κονκλάβιο.

Η Τ. Γκρίτση-Μιλλιέξ επέλεξε μόνο τα δοκουμέντα που εξυπηρετούσαν τη δική της μυθοπλασία, όπως η γερμανική αγροτική της καταγωγή, η γνωριμία της στο «Ησυχαστήριο» του ανώτατου κλήρου με τον καρδινάλιο Πατσέλι, οι ονομασίες τόπων, ανθρώπων, ο σοφέρ, το χρονόμετρο, το τυπικό της θανής του Πάπα.

Η συγγραφέας παρακολουθεί τη διαδρομή της αδελφής Πασκαλίνας. ’νοδος και γκρέμισμα που γίνεται και σύμβολο του μύθου της και της επιτρέπει να εισχωρήσει στα άδυτα μιας ψυχρής, δαιμονικής και θρησκευτικής μαζί, υπαρξιακής και μεταφυσικής, εξουσιάστριας και εξουσιασμένης, πρόσωπο δοστογιεφσκικό που επιβάλλει στη συγγραφέα μια άλλη γραφή από κείνη που μας έχει συνηθίσει.

Βέβαια στα έντεκα μικρά κείμενα που ακολουθούν τη νουβέλα ξαναβρίσκουμε τη γνωστή γραφή της Τ. Γκρίτση-Μιλλιέξ, ελλειπτική, μυστηριακή, ποιητικά βιωμένη.