Στον τόμο αυτό εξετάζονται, με βάση τις νεότερες έρευνες της εθνολογίας, της αρχαιολογίας, της ηθολογίας κ.ά., οι όροι κάτω από τους οποίους διαμορφώθηκε η κοινωνική οργάνωση, καθώς και οι βασικές αρχές που τη διέπουν. Σε συνάρτηση με αυτά και με το πρόβλημα της αναστήλωσης επιχειρείται:

Πρώτον, η αναίρεση των προκαταλήψεων που οφείλονται στη μονομέρεια των κριτηρίων της κουλτούρας μας. Τέτοιες προκαταλήψεις, που ενισχύονται εν μέρει από το βιολογισμό και τον ψυχολογισμό, είναι οι θεωρίες για την ενστικτώδη αγριότητα και επιθετικότητα του ανθρώπου, για την παθητική εξάρτησή του από τους φυσικούς παράγοντες και για την αγελαία και έξω από την Ιστορία συνθήκη που προϊστορικού σταδίου και των σημερινών «πρωτογόνων». Αποτελεί πλέον βεβαιότητα ότι η εξισωτική κοινωνία ήταν ιστορική πραγματικότητα.

Δεύτερον, η εγγύτερη προσέγγιση στα νέα προβλήματα της πολιτικής ανθρωπολογίας και της ιστορίας. Συγκεκριμένα, στις σχέσεις μεταξύ ενεργού υποκειμένου και κοινωνίας, στη δυναμική των εσωτερικών αντιθέσεων, στη διαμόρφωση του γοήτρου και της διαστρωμάτωσης, στην καταγωγή της αιμομειξίας και της ανισότητας των δύο φύλων και στη θέση της γυναίκας στην κοινωνική αναπαραγωγή.