«Για μεγάλο διάστημα μετρούσα τα χρόνια με σβησμένα φεγγάρια ελπίζοντας παράλληλα για το φωτεινό πρόσωπο της ζωής. Οι δικές μου μέρες έλαμψαν όταν γνώρισα την αληθινή αγάπη. Όσα πέρασα στο παρελθόν με έκαναν δυνατή, ανθεκτική στον πόνο. Το δύσκολο δρόμο δεν τον φοβάμαι. Το σκοτάδι δεν αντέχω, αυτό που με αποπροσανατολίζει από τον προορισμό μου. Και είμαι έτοιμη να κάνω ότι χρειαστεί για να φέρω πάλι το φεγγάρι ολόγιομο στον δικό μου ουρανό».

Η ξαφνική εμφάνιση της Μηλίτσας Χαριτίδη σ' ένα μικρό χωριό το Νοέμβρη του 1958 ταράσσει τα νερά της κλειστής κοινωνίας. Ο Νάκος Παπαχρήστος και ο Μενέλαος Παρίσης, δύο άντρες που τους ενώνει ένα σκοτεινό παρελθόν, την ερωτεύονται παράφορα. Η κοπέλα μιλά στη Φιλιώ, την κόρη του Νάκου, για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια και τη γνωριμία της με το νεαρό μηχανικό Αντρέα Σταθάτο κρύβοντας της ωστόσο τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της. Η ιστορία μιας κοπέλας που αδικήθηκε από τη ζωή και τους ανθρώπους, πάλεψε για μια θέση στο φως και δε δίστασε να αναζητήσει την αλήθεια όσο επώδυνη κι αν ήταν αυτή προκειμένου να κάνει μια νέα αρχή.