ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Η Σχολή του Σικάγου είναι μια από τις σημαντικότερες συλλογικές διανοητικές εκφράσεις της Κοινωνιολογίας στη μακρόχρονη ιστορία της. Σε συνάρτηση του Πανεπιστημίου της ομώνυμης πόλης με τα κοινωνικά προβλήματα (μετανάστευση, παραβατικότητα, αστεακός χώρος, εθνοτικές σχέσεις, κλπ) στοιχειοθέτησε μια πλούσια ερευνητική παράδοση η οποία, από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα, παραμένει πηγή στοχαστικής δημιουργίας. Το πρωτότυπο και πρωτοποριακό corpus ιδεών των κύριων εκπροσώπων της, από τους Mead, Park, Veblen και Thomas ως τους Blumer και Hughes, κι αργότερα τους Goffman και Becker, συνιστά υπόδειγμα εμπειρικά τεκμηριωμένης θεωρητικής γνώσης.

Οι κλασικές μελέτες, που συνέγραψαν με μεθοδολογική αρτιότητα, αναλυτική εμβάθυνση, πρισματική ερμηνεία και κοινωνική ευαισθησία για τα φαινόμενα, έγιναν οδηγοί ανθρωπιστικού προσανατολισμού. Η παρούσα ανθολογία για τη Σχολή αυτή αποτελεί επομένως αναγκαίο οδηγό για κάθε κοινωνιολόγο που συνεχίζει την ίδια πορεία στο όποιο παγκοσμιοποιημένο ''Σικάγο'' της εποχής μας.