Από το λεξικό του 10ου μ.Χ. αιώνα «Σούδα» πληροφορούμαστε ότι ο γραμματικός Αθήναιος γεννήθηκε στην ελληνική πόλη Ναύκρατη της Αιγύπτου στα χρόνια του βασιλιά Μάρκου Αυρηλίου. Ο Ρωμαίος Ραρήνσιος, που στο συμπόσιό του παρευρέθηκε ο Αθήναιος, επόπτευε τις θυσίες του βασιλιά αυτού. Ο συνδαιτυμόνας Αθήναιος μνημονεύει στο φίλο του Φιλοκράτη όσα σχετίζονται με το συμπόσιο αυτό. Παραθέτεται και εμπεριστατωμένος ερωτικός λόγος, όπως εκτίθεται στο δεύτερο μέρος του βιβλίου αυτού.

Στους συνδαιτυμόνες εντάσσεται και ο ρήτορας Ουλπιανός ο Τύριος, όχι όμως ο επιφανής συνώνυμος νομοδιδάσκαλος. Αποκαλούνταν «κειτούκειτος», γιατί για κάθε λέξη υπέβαλλε το ερώτημα: «κειται ή ο? κείται;». Παράγωγό του το επίθετο κειτουκειτικός, κειτουκειτικά χωρία ενδεικτικά. Το συμπόσιο γράφηκε ύστερα από το έτος 193, οπότε επήλθε ο θάνατος του βασιλιά Κομμόδου. Συνιστά το πολυτιμότατο μέγα έργο του Αθήναιου «Δειπνοσοφισταί» πλουσιοπάροχη ύλη του κοινωνικού και ιδιωτικού βίου Ελλήνων και Ρωμαίων, όπως και παρατίθεται.