«Πρώτοι» ονομάζονται οι μοναδικοί εκείνοι φυσικοί αριθμοί που έχουν την ιδιότητα να διαιρούνται ακριβώς, με τον εαυτό τους και τη μονάδα. Αν κανείς τους παρατηρήσει θα διαπιστώσει πως δεν εμφανίζουν ιδιαίτερες συσχετίσεις, παρ' όλα αυτά ανήκουν όλοι τους στην ίδια ομάδα.

Έχοντας αυτά κατά νου, ο Αριστοτέλης Νικόλαος Ραψομανίκης με τη συλλογή του «Οι Πρώτοι Πρώτοι» (εκδόσεις Ιωλκός, 2011) προτίμησε να δώσει στα ποιήματά του ονομασίες των πρώτων αριθμών -εκτός από ένα που είναι αφιερωμένο στη μνήμη τού αγαπημένου του παππού-που συναντά κάποιος όταν γράφει τους φυσικούς αριθμούς. Αυτό γίνεται για να προσδώσει σε καθένα την ιδιαιτερότητα που του αξίζει, αλλά και για να δείξει ότι, παρόλο που κάποιος μπορεί να μη βρει εκ πρώτης όψης συσχετίσεις μεταξύ τους, τα ποιήματα αυτά ανήκουν στην ίδια ομάδα, αφού μιλούν για πράγματα σύγχρονα που επηρεάζουν την καθημερινότητα και τη ζωή μας.

Ο ίδιος ο ποιητής μπορεί να «διαιρέσει» το νόημα του κάθε ποιήματος, αφού είναι δημιούργημά του, όμως ο αναγνώστης σαν μονάδα μπορεί να βρει στη «διαίρεση» που θα κάνει το δικό του νόημα, τη δική του αλήθεια, τη δική του καθημερινότητα και έτσι να βοηθηθεί έστω και λίγο.