Σε όσους σφραγίζονται είτε από την υπερβατική αισθητική της πραγματικής ύπαρξης, είτε από το αφόρητο, οξύτατο κενό της απουσίας του Θεού. Είναι η ''πραγματική παρουσία'' μέσα στο μεγάλο έργο τέχνης, για την οποία μιλάει ο Στάινερ, χωρίς την οποία ''η σύγχρονη τέχνη παραμένει σολιψιστική''. Με την οριστική αποχώρησή της, με την τελειωτική της ''αλαλία'', ο άνθρωπος καταδικάζεται σε μια καινοφανή όσο και απόλυτη μοναξιά.