Ο συγγραφέας του βιβλίου, Πρύτανης του Πανεπιστήμιου της Σόφιας και διακεκριμένος Βούλγαρος ιστορικός, εξετάζει την προπαγάνδα των βαλκανικών κρατών στα χρόνια των βαλκανικών πολέμων 1912-13 και του Α' Παγκόσμιο Πόλεμου.

Μέσα από την εξέταση ενός εντυπωσιακού αρχειακού υλικού καταδεικνύει τους μηχανισμούς οι οποίοι επιδίωκαν να καλλιεργήσουν την εχθρότητα ανάμεσα στα βαλκανικά κράτη και ταυτόχρονα να πείσουν την δυτική κοινή γνώμη για το δίκαιο των δικών τους αιτημάτων.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγγραφέας: «Θλιβερό ήταν το αποτέλεσμα της προπαγάνδας στα Βαλκάνια. Οι προπαγανδιστές, στην πραγματικότητα, βάθαιναν το χάσμα ανάμεσα στους λαούς. Υπερέβαλαν και καθιέρωναν τα ήδη υπάρχοντα αρνητικά στερεότυπα.

Εν ονόματι των εθνικών συμφερόντων των χωρών τους, έτσι όπως τα κατανοούσαν οι ίδιοι, επίμονα, ακούραστα, δουλεύοντας ατέλειωτες ώρες, μακριά από το βλέμμα της κοινωνίας, έκοβαν και το πιο αδύναμο και ευαίσθητο γεφυράκι προς την αμοιβαία συνεννόηση. Αυτός συνιστά έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους της προπαγάνδας στην εξωτερική πολιτική. Γιατί οι σπόροι, σπαρμένοι πριν δεκαετίες, δίνουν δηλητηριώδεις καρπούς και τώρα, ενώ η βία ρίχνει τη βαριά σκιά της.»