Η μελέτη αυτή που εκπονήθηκε στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος για τη δημιουργία του Μουσείου Βιομηχανικής Ελαιουργίας, επικεντρώνεται στην κοινωνική και οικονομική ιστορία της Λέσβου (β μισό 19ου - α μισό 20ου αι.), καθώς ερευνά μέσω και αρχειακών τεκμηρίων, μία ενδιαφέρουσα πτυχή της τοπικής ιστορίας του νησιού, τη δημιουργία και λειτουργία του κοινοτικού ελαιοτριβείου στην κωμόπολη της Αγίας Παρασκευής, στα 1910.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου διερευνάται η σταδιακή εκβιομηχάνιση της Λέσβου, η οικονομική κατάσταση των κατοίκων, το πέρασμα από τα προβιομηχανικά λιοτρίβια στα ατμοκίνητα ελαιοτριβεία, η ανάπτυξη μηχανουργείων τόσο στο νησί, όσο και στον Πειραιά (μηχανουργείο Κούππα) και τη Σμύρνη (μηχανουργείο Ισηγόνη). Το δεύτερο μέρος παρουσιάζει την ιστορία του οικισμού της Αγίας Παρασκευής σε σχέση με την ελαιοπαραγωγή, το χρονικό της ίδρυσης του κοινοτικού εργοστασίου ή Κώδικα, που φυλάσσεται στο αρχείο της κοινότητας, την ένθερμη στήριξη των μικροϊδιοκτητών με σκοπό την ολοκλήρωση της ''Μηχανής του Κοινού'', καθώς και την πορεία του έργου και τη λειτουργία του.