Ο τόμος εστιάζει στην ιστορία της ελιάς και της ελαιοπαραγωγής κατά την ελληνική αρχαιότητα, με βάση την εξέλιξη των αρχαιολογικών τεκμηρίων. Παρουσιάζεται η μετατροπή του ελαιοκάρπου σε ελαιόλαδο κατά τα προϊστορικά και πρωτοϊστορικά χρόνια, η διαδικασία παραγωγής, οι πρώτες τεχνολογικές εφαρμογές στη Συρία, Κύπρο και Κρήτη, η ελαιοπαραγωγή στα γεωμετρικά και κλασικά χρόνια.

Η τεχνολογική εξέλιξη των ελληνιστικών χρόνων υπήρξε καθοριστική ο τόμος παρακολουθεί τη βελτίωση των ελαιοτριβείων, τη χρήση των τραπητών (trapetum) με πλήθος παραδειγμάτων που περιγράφονται ή εικονίζονται, το mola olearia, δηλαδή τον δεύτερο τύπο ελαιόμυλου, καθώς και έναν ενδιάμεσο τύπο, μεταξύ trapetum και mola olearia που επιχωριάζει στην ανατολική Μεσόγειο.

Η πλούσια εικονογραφική τεκμηρίωση συμβάλλει στην ουσιαστική κατανόηση των ελαιοπαραγωγικών μηχανισμών. Το βιβλίο ολοκληρώνει τις θεματικές του με την πρόοδο της τεχνολογίας και τη διαδικασία της ελαιοπαραγωγής τόσο στα ρωμαϊκά χρόνια, όσο και στα παλαιοχριστιανικά, οπότε επικράτησε η χρήση του κοχλία.