Είταν πρωί τ Αυγούστου, κοντά στη Ροδαυγή,
βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη.
Βλέπω μια κόρη κλαίει, σπαραχτικά θρηνεί:
σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί.
Είχε αντρειά, είχε θάρρος κι αιώνια θα θρηνώ
το ζωηρό του βήμα, το γέλιο το γλυκό.
Ανάθεμα την ώρα, κατάρα τη στιγμή,
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί.