Ο Ζητιάνος μέσα από μια ωμή και άκρως νατουραλιστική διάθεση αποτυπώνει παραστατικότατα την εξαθλίωση της ελληνική επαρχίας, προβάλλοντας έναν τερατόμορφο αδίστακτο ζητιάνο ως πνεύμα του κακού, που κυριαρχεί μέσα στην αμορφωσιά και τις φοβίες των ανθρώπων της δεισιδαίμονος αγροτιάς. Καθόλου μακριά από την τότε πραγματικότητα, το κείμενο βοηθάει τον σημερινό αναγνώστη να ξεπεράσει τις όποιες τάσεις άκριτης εξειδανίκευσης του παρελθόντος. Δεν ήταν όλα ωραία παλιά, ούτε είναι όλα άσχημα σήμερα.