Το μυθιστόρημα είναι κατά βάσιν ερωτικό. Μέσα από τον ερωτισμό της Ιρίνας, εκφράζεται η ιστορικά καταπιεσμένη Βαλκάνια γυναίκα, που δεν μπορούσε-και δεν το μπορεί ακόμα- να απελευθερωθεί απ τα ιστορικά, κοινωνικά, και ακόμη και φαλλοκρατικά δεσμά της.

Η Ιρίνα επομένως, είναι τόσο Βουλγάρα, όσο είναι και η Ελληνίδα, Ιρίνα. Γιατί, στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλές Ιρίνες, που κατά τη γνώμη μου, είναι πιο πολλές, από τις Ιρίνες των λοιπών Βαλκανίων. Και, αυτό οφείλεται στη βαριά κληρονομιά της ανατολικής ορθοδοξίας, που σακάτευε και σκέπαζε, και καθυπόταζε τον ανθρώπινο ερωτισμό στη διδασκαλία της εκκλησίας γι ατην «ωραιότητα της παρθενίας». Αλλά, αυτήν την παρθενία, η Ιρίνα με την ερωτική της ζωή την ξευτελίζει. Στην ερωτοσεξουαλική ζωή της Ιρίνας, εκφράζεται κατά τρόπο πρωτογονικό, γλαφυρό, και ίσως γκροτέσκο, η επανάσταση, που την έζησε και την πραγματοποίησε, με την ερωτική της ζωή, εναντίον κάθε εμποδίου, που ασχήμιζε την ομορφιά ενός ερωτικούς στοιχείου, πηγαίου, και ίσως «χυδαίου».

Οι καταθλίψεις της Ιρίνας, ήταν τον τίμημα που πλήρωσε ο ανικανοποίητος ερωτισμός της, μέσα από το «συμβατικό» της γάμο.