Η μάχη μαινόταν δυνατότερη από ποτέ... Ο άνεμος ήταν καυτός από τους καπνούς που κατάκλυζαν την ατμόσφαιρα και απότις πύρινες φλόγες των πολυβόλων που τους συνόδευαν... Και οι φτωχικές καλύβες ανάμεσα στις πυκνές καταπράσινες φυλλωσιές από φοινικιές και φυτείες ρυζιού έσταζαν αίμα πάνω στους σκονισμένους δρόμους, ενώ τα πάντα πνίγονταν από τις σφαίρες που έσκαζαν τσιρίζοντας μέσα στις πλατιές χωματένιες στράτες, ξεκουφαίνοντας τα αυτιά και ξεσκίζοντας κάθε ομορφιά γύρω τους... Δεν πέρασε πολλή ώρα και ο ίδιος αέρας γέμισε από μια αχνή ομίχλη... Ο Στέφαν ήξερε πως ο εφιάλτης μόλις άρχιζε. Οι αντάρτες γύρω του είχαν πλέον αποκτηνωθεί. Γι' αυτό κι έπρεπε να κινηθεί γρήγορα. Κρατώντας την σφιχτά στην αγκαλιά του έτρεξε μακριά, ενώ η μυρωδιά του καπνού έμπαινε στα ρουθούνια του όλο και πιο δυνατή... ενώ τα φτερά της πνιγηρής αύρας τον έκαιγαν περισσότερο από ποτέ...