Το κείμενο Τι είναι μεταφυσική; δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1929. Γνώρισε έκτοτε δεκατέσσερις επανεκδόσεις και μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες. Την ιδιαίτερη σημασία του υπογράμμισε και ο ίδιος ο Heidegger, συμπληρώνοντάς το με έναν Επίλογο (1943) και προτάσσοντας μία εκτενέστατη Εισαγωγή (1949). Τα τρία κείμενα στην αλληλουχία τους παρέχουν μια αποκαλυπτική εικόνα της στοχαστικής διαδρομής του φιλοσόφου. Με αφετηρία τον παραδοσιακό ορισμό της ως κίνησης «πέραν των όντων», το Τι είναι μεταφυσική; περιγράφει τη μεταφυσική ως μια πορεία υπέρβασης της ολότητας των όντων, με προορισμό το «Μηδέν».

Το κείμενο διευρύνει αποφασιστικά την οπτική γωνία του Είναι και Χρόνος, επιτρέποντας συγχρόνως να διαφανούν τα αδιέξοδα στα οποία εν τω μεταξύ είχε οδηγηθεί ο φιλόσοφος. Θα ακολουθήσει η περίφημη στροφή της σκέψης του, της οποίας εξαιρετικά δείγματα αποτελούν ο Επίλογος και η Εισαγωγή. Ενώ ο Επίλογος φέρει όλα τα σημάδια της εποχής στην οποία γράφεται, παρέχοντας δείγματα της προσπάθειας σύμπλευσης του Heidegger με το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς, η Εισαγωγή λαμβάνει απόσταση από «επίκαιρες» επιδιώξεις, επιχειρώντας μια «επάνοδο στο θεμέλιο της μεταφυσικής». Σε αντίθεση με το κείμενο του 1929, η μεταφυσική δεν εξετάζεται πλέον εκ των ένδον, στο πλαίσιο του μεταφυσικού ερωτήματος για το Μηδέν, αλλά με αφετηρία μία όχι πλέον μεταφυσική σκέψη, προκειμένου να καταδειχθεί η μερικότητα και στενότητα της παραδοσιακής μεταφυσικής προσέγγισης.

Τα Προλεγόμενα του μεταφραστή επιχειρούν μια έκθεση της όλης στοχαστικής διαδρομής που διήνυσε ο Heidegger, αποβλέποντας στη χωροθέτηση των τριών μεταφραζόμενων κειμένων εντός του ευρύτερου αυτού πλαισίου. Η μετάφραση των κειμένων συνοδεύεται από εκτενή Σχόλια, τα οποία αποβλέπουν στην ανάδειξη της συλλογιστικής πορείας των κειμένων, στην αντιπαραβολή τους με κείμενα της φιλοσοφικής παράδοσης και κυρίως της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, στην ερμηνεία των κυριότερων σημείων τους, στη διασάφηση δυσνόητων χωρίων, στη δικαιολόγηση μεταφραστικών επιλογών, καθώς και σε υποδείξεις που υποβοηθούν τη χωροθέτηση θέσεων που εκφράζει εδώ ο Heidegger εντός του συνόλου του έργου του.