ΓΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Πριν από μερικά χρόνια, τον Οκτώβριο του 2005, με κάλεσαν να μιλήσω σε ένα συνέδριο για την ανάπτυξη της Φλώρινας. Εξέφρασα την άποψη ότι η ανάπτυξη, η διατηρήσιμη και όχι η πρόσκαιρη, συμβαίνει ευκολότερα σε ένα περιβάλλον με υγιή κοινωνία, υγιή οικονομία και υγιές φυσικό περιβάλλον. Αρχίζοντας από το φυσικό περιβάλλον πρότεινα: Αυστηρότατη προστασία του μοναδικού οικοσυστήματος του νομού. Όχι με αστυνομικά μέτρα, αλλά ως τρόπο ζωής με τη συνειδητή συμπαράσταση όλων των κατοίκων του νομού. Το φυσικό περιβάλλον του νομού και η παράδοση πρέπει να είναι πηγή περηφάνιας, πηγή έμπνευσης. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Από μια ομάδα αφοσιωμένων και εμπνευσμένων ανθρώπων που θα περάσουν την αγάπη του φυσικού περιβάλλοντος και της παράδοσης στα παιδιά σε όλα τα σχολεία του νομού.

Το βιβλίο της κ. Ιωάννας Πιτόσκα ανταποκρίνεται σε ό,τι ακριβώς υποστήριζα. Αναδεικνύει μια πλευρά της πολιτιστικής παράδοσης και ιδιαιτερότητας της Φλώρινας: τις γεύσεις της Φλώρινας. Χαίρομαι επειδή για πολλές συνταγές γίνεται αναφορά στους δημιουργούς τους ή στους συνεχιστές τους. Έτσι κτίζεται η περηφάνια για τον τόπο τους. Έτσι κατανοείται ότι η ανάπτυξη και η πρόοδος στηρίζονται συχνά σε μικρά πράγματα -μια συνταγή- και σε ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους και την παράδοση του.

Μολονότι δεν είναι απαραιτήτως η σωστή θέση σε έναν πρόλογο, θα αποτολμήσω να προτείνω στους δασκάλους και στις δασκάλες του νομού να μπουν στον κόπο να οργανώσουν απλά μαθήματα μαγειρικής για μικρά παιδιά κάνοντας χρήση του βιβλίου της κ. Πιτόσκα. Κάποια ταβέρνα ή κάποιο σπίτι θα προσφερθεί για να βοηθήσει να περάσει η αγάπη της κ. Πιτόσκα για τις γευστικές παραδόσεις της Φλώρινας στα μικρά παιδιά.

Μου αρέσει να μαγειρεύω. Δοκίμασα ήδη μερικές από τις συνταγές. Σωστό θα ήταν, αντί να γράφω τον πρόλογο, να σχολιάζω καθεμία από τις συνταγές που κάνω. Ελπίζω να το κάνουν οι αναγνώστες του βιβλίου της κ. Πιτόσκα. Στο διαδίκτυο ίσως. Θα συμβάλουν έτσι και αυτοί στη διατήρηση και πολύ περισσότερο στο ζωντάνεμα της παράδοσης.

(από τον πρόλογο του Στέφανου Μάνου)