Η ζωή σε άπειρους κύκλους. Σε κύκλους τεμνόμενους, εφαπτόμενους. Με ένα κοινό σημείο αναφοράς: τον εκάστοτε άνθρωπο. Η νοσταλγία, η αγάπη, το όνειρο, η θλίψη, και η απογοήτευση έρχονται και φεύγουν σε ένα ατέρμονο κυκλικό παιχνίδισμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Και κάπου εκεί μετεωρίζεται ο άνθρωπος. Αναζητά και θαυμάζει το μεγαλείο της ύπαρξης, το ανεκλάλητο συμπαντικό παιχνίδι, που παίζεται μπροστά στα μάτια του. Θεατής και παίχτης ο ίδιος, ταξιδεύει προσπαθώντας να κατανοήσει, να ερμηνεύσει και να δώσει νόημα σε όσα συμβαίνουν. Ένας αιώνιος περιπλανητής, ένας αναζητητής της καρδιάς. Συντροφιά του σε αυτό το ταξίδι η ποίηση. Υπόθεση ιδιωτική και συνάμα δύσκολη. Υπόθεση καρδιάς.

Αυτό είναι ο «κύκλος του ε.κ.». Ένα ακόμη στροβίλισμα, ένα ακόμη ταξίδι προς ένα ατέλεστο τέλος. Είναι όλα εκείνα τα συναισθήματα που μας βγάζουν από την αχλύ της καθημερινότητας. «Ο κύκλος του ε.κ.» είναι, τελικά, μία ακόμη αναζήτηση, ένα κάλεσμα και μια πρόσκληση στη μέθεξη του αιώνιου και του άρρητου.