κομμάτια από χαρτί, με αδρά
υδατογραφήματα, από ’κείνα που κρατάμε
φυλακτικά στα πορτοφόλια μας. Για τούτο,
στο πουγγί βαστάω τα παρελθόντα από

εκτός κυκλοφορίας υλικό άγνωστές
μου γενεαλογίες, σημασίες παλιές:
αθόρυβα, όσο λουφάζουν στην ντουλάπα μου
(με εσωτερική θερμοκρασία από παλιές συναλλαγές).

Τα δειλινά ντύνομαι τη δουλειά μου και πηγαίνω,
κουβαλώντας τα στην ίδια τσέπη: κουδουνίζουνε,
ενώ ακολουθώ τον σκύλο γύρω από το φως
και τα αισθάνομαι: αόριστη νυχτερινή ηχώ...

(απόσπασμα από το ποίημα «νήσος Δραχμή»)