Πρόκειται για το έπος τριών οικογενειών που έζησαν στο Κάιρο ξεκινώντας από το 1798, όταν τα στρατεύματα του Ναπολέοντα εισέβαλαν στην Αλεξάνδρεια, μέχρι τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ με τους Ισραηλινούς το 1973. Ο Ναγκίμπ Μαχφούζ συλλέγει ιστορίες ανθρώπων για να αφηγηθεί, μέσα απ' αυτές, τη μεγάλη ιστορία της πατρίδας του και τη σημασία τού να είσαι Αιγύπτιος. Αυτό όμως που περισσότερο ενδιαφέρει τον Μαχφούζ είναι να ξεδιπλώσει ιστορίες ανθρώπων απ' όλες τις κοινωνικές τάξεις της Αιγύπτου, να μιλήσει για το γάμο και τη σημασία του, τη θέση των γυναικών, που βελτιώνεται με τα χρόνια, τη μετανάστευση σε χώρες της Δύσης, αλλά και την τελική επάνοδο στην πατρίδα, τις παραδόσεις της αραβικής κοινωνίας που διαβρώνονται, τους οικογενειακούς δεσμούς, που κι αυτοί αδυνατίζουν. Οι ιστορίες-βιογραφικά, γεμάτες χρώμα και ατμόσφαιρα, απεικονίζουν τις ζωές συνηθισμένων ανθρώπων που γεφυρώνουν δύο ολόκληρους αιώνες και βιώνουν τον άνεμο της αλλαγής. Το μυθιστόρημα, που θεωρείται από τα καλύτερα και τα πιο πρωτότυπα της ώριμης περιόδου του νομπελίστα συγγραφέα, εκδόθηκε στην Αίγυπτο το 1987.

«Σαν ακροστιχίδα... το συνηθισμένο μαζί με το ασυνήθιστο, η γέννηση μαζί με το θάνατο, η ιστορία μαζί με την πολιτική - ειρωνικά διαβάζεται σαν τη ζωή».