Τη νύχτα ο ποιητής
κλείνει την πόρτα του στον κόσμο
φοράει τις παντόφλες του
και ξεκινάει τους περιπάτους.
Δε συγχρωτίζεται με το πλήθος.
Θυμάται τις μέρες που του έλειπες.
Τότε που σε λογάριαζε σ' όλα τα ποιήματα
και το κορμί κατέγραφε τις απουσίες.
Κουράζεται έπειτα και αποσύρεται.