Δεν υπάρχει περίπτωση να αναφέρει κανείς τις λέξεις εκπαίδευση, σχολείο, μαθητές, μαθήματα, βαθμολογία, σχολική τάξη και να μην πάει αμέσως το μυαλό, συνειρμικά και αβίαστα, στις δουλειές/μαθήματα που ο μαθητής εντέλλεται στην ουσία να ετοιμάσει εκτός σχολικού ωραρίου, στο σπίτι του, τις πασίγνωστες επισήμως και ως «κατ' οίκον εργασίες» (ΚΕ).

Ανεξαρτήτως από τη συγκεκριμένη στάση και τις επιμέρους απόψεις που καθένας μπορεί να έχει και προτάσσει σε πρώτη ζήτηση, επιχειρηματολογώντας υπέρ ή εναντίον της εμμένουσας σχολικής πρακτικής των ΚΕ διεθνώς, αλλά και τις μεμονωμένες διαφοροποιήσεις σε ορισμένα εκπαιδευτικά συστήματα που, τελευταία, επιχειρούν να καταργήσουν ολοσχερώς τις ΚΕ, το όλο σκηνικό με τις ΚΕ στο σχολικό και οικογενειακό προσκήνιο ελάχιστα έχει μεταβληθεί στον πυρήνα του.

Προσωπικά σχολικά βιώματα όλων μας του μακρινού ή και όχι τόσο μακρινού παρελθόντος, παροντικές καθημερινότητες μαθητών και μαθητριών όλων των σχολικών βαθμίδων με τις συχνά εμφανιζόμενες εντάσεις στο ενδο-οικογενειακό τοπίο στον αστερισμό της προετοιμασίας και ολοκλήρωσης των ΚΕ, αλλά και οι επαγγελματικές ενασχολήσεις με τις ΚΕ εκατομμυρίων εκπαιδευτικών σε όλο τον κόσμο, συγκροτούν ένα ξεχωριστό corpus ενδιαφέροντος και μελέτης το οποίο, σιγά - σιγά, έχει ήδη αρχίσει να διεκδικεί δυναμικά τη δική του αυθύπαρκτη παρουσία στη σχετική ατζέντα θεωρητικών και εμπειρικών αναζητήσεων στα ευρύτερα πεδία της θεσμοθετημένης εκπαίδευσης.