Το βιβλίο της Δώρας Δ. Θεοφιλοπούλου, «Το σφύριγμα των Ευμενίδων» (εκδόσεις Ιωλκός, 2010), ιστορεί τον πολιτικό και ηθικό προβληματισμό ενός δημοσιογράφου και εκδότη εφημερίδος της ελληνικής επαρχίας σε μια κρίσιμη περίοδο της νεοελληνικής Ιστορίας. Στο διάστημα, δηλαδή, ανάμεσα στην απελευθέρωση από τη γερμανική Κατοχή και τη Συμφωνία της Βάρκιζας (Οκτώβριος 1944-Φεβρουάριος 1945).

Όχι μόνο τα γεγονότα, αλλά κι η ηθική ταλάντευση ανάμεσα στις αντιμαχόμενες παρατάξεις του σκληρού κι αιματηρού Εμφυλίου εικονογραφούνται με σκηνικό την οικογένειά του, τις Αρχές της πόλης του και την τοπική οργάνωση του ΕΛΑΣ, καθώς και μιας συντροφιάς φίλων, με τους οποίους συζητά διαρκώς αναλύοντας την κατάσταση.

Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να σταθεί αντικειμενικός και κριτικός στα σφάλματα και των δύο παρατάξεων έχοντας στο μυαλό του την εγκαθίδρυση μιας καινούργιας δημοκρατικής πολιτείας που θα εγγυάται την ευημερία του ελληνικού λαού.

Όμως, η εκδίκηση της μιας πλευράς και η καχυποψία της άλλης τον βάζουν σε περιπέτειες που μολαταύτα δεν αναστέλλουν τον οξύ πολιτικό του προβληματισμό και την αισιοδοξία του για ένα καλύτερο μέλλον που οραματίζεται ζωηρά για τη μεταπολεμική Ελλάδα.