Στις αρχές της δεκαετίας του '80 συμπίπτει χρονικά με τη δυναμική εμφάνιση του ίδιου του Τζάρμους στο κινηματογραφικό προσκήνιο, αλλά γιατί είναι ένας από τους ελάχισους κινηματογραφιστές του συγκεκριμένου ''είδους'' και της ίδιας χρονικής περιόδου (ο Τζον Σέιλς είναι ακόμα όνομα που μας έρχεται αυτόματα στο μυαλό) που έμειναν πιστοί στην καλλιτεχνική ελευθερία, την οποία αυτός ο τρόπος κινηματογραφικής παραγωγής τους προσέφερε. Παράλληλα, ανήκει στην κατηγορία των σκηνοθετών που κατάφεραν να εξελίσσονται και να διατηρούν ένα υψηλό επίπεδο καλλιτεχνικής δημιουργίας σε ολόκληρη τη φιλμογραφία τους, χωρίς το καλλιτεχνικό τους όραμα να υποκύπτει σε έμμεσους ''εκβιασμούς'' και ''εκπτώσεις'' παντός είδους.