...''Έφιππος επί του ίππου μου Mουνσίμπαση, και ακολουθούμενος υπό του ετέρου μου ίππου Kουσούλ προυχώρουν εν τη λεωφόρω μόνος...'', ''προωρισμένος ίνα κολυμβήσω εις κινδύνους'', γράφει ο Ποταγός, φροντίζοντας εγκαίρως να ξεκαθαρίσει ότι ''οι κίνδυνοι περιγραφόμενοι δεν έχουσι σκοπόν να τέρψωσιν αναγνώστας διότι δεν διεκινδύνευσα χάριν τούτου, αλλά ίνα ανερευνήσω τας αληθείας'' περιδιαβαίνοντας ''τας κεντρικάς της Ασίας χώρας και, ει δυνατόν'', ''προς τας περιγραφάς των αρχαίων μας Γεωγράφων" να τις σχετίσει...

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Φώτης Κόντογλου, ''ο καινούργιος Οδυσσέας, ο Παναγιώτης Ποταγός - περπατώντας μήνες και χρόνια για νά 'βρει κείνον τον ξεχασμένο Λίθινον Πύργο του Πτολεμαίου, μέσα στα άσπλαχνα Iμαλάγια ή τα όρη της Σελήνης μέσα στο καμίνι της Αφρικής...'', κάνει τρία εξερευνητικά ταξίδια δια ξηράς: Από τα τέλη Nοεμβρίου του 1867 μέχρι το 1873, οδοιπόρος ή έφιππος, διασχίζει την Ασία, φτάνει ως την Kίνα και από κει περνά στη Ρωσία για να καταλήξει στη Θεσσαλονίκη, όπου παραμένει και εργάζεται ως γιατρός σχεδόν ένα χρόνο.

Τον επόμενο Γενάρη ταξιδεύει στο Σουέζ για να φύγει προς Ινδίες, Περσία, Αφγανιστάν ανιχνεύει τη Βιβλική γεωγραφία και, τέλος, με έδρα το Kάιρο, εξερευνά την κεντρική Αφρική, ώσπου επιστρέφει στην Αθήνα μετά από μία πενταετία...